Aυτό δεν είναι ένα πολιτικό post. Αν ήθελες να είναι μάλλον είσαι σε λάθος blog. Εάν ήθελα εγώ να είναι, μάλλον θα είχα πάθει κρίση ταυτότητας. Επειδή λοιπόν διάβασα ένα άρθρο το πρωί και το βρήκα ενδιαφέρον γράφω τα παρακάτω. Στο τέλος θα καταλάβεις ότι πρόκειται απλά για μια ωδή στο design που πηγάζει μέσα από την κρίση (μα τι γράφω?)
Οι «αγανακτισμένοι»
δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμιο (καλά δεν σου λέω και κάτι καινούργιο).
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν κράτησε πολύ και δεν έγινε και τόσο οργανωμένα.
Στο Σύνταγμα για να είμαι ειλικρινής δεν πήγα, γιατί απλά είμαι τόσο δύσπιστη και απογοητευμένη από το σύστημα (όποιο και αν είναι αυτό) που δεν θεωρώ ότι μπορώ να βοηθήσω ώστε να έρθει η αλλαγή. Ξέρω ότι "every little bit helps" αλλά πέρα από την απογοήτευση που προανέφερα υπάρχει και η αντίδραση σε οτιδήποτε μου επιβάλλουν (δεν ξέρω ποιοι) και άσε που αυτό αντί για διαμαρτυρία κατέληξε να γίνει σημείο συνάντησης των celebs για να κερδίσουν λίγο ακόμα publicity (και την συμπάθεια του κόσμου για το πόσο "απλοί" είναι). Δεν γκρινιάζω, ούτε δικαιολογούμαι.
Για να μπω στο "ψητό" στην
Αμερική υπάρχει το Occupy Movement -μπορείς να διαβάσεις εδώ το declaration τους για το occupy wall street πιο συγκεκριμένα-.
Το post αυτό λοιπόν αφορά το εντυπωσιακό artwork που έχει προκύψει από αυτό το κίνημα (δυστυχώς δεν έχω βρει
κάτι ανάλογο ελληνικό, μάλλον γιατί εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα)
Δες μερικά
από αυτά (τα αγαπημένα μου) και μπες στα παρακάτω site εάν θες να βρεις σε καλύτερη ανάλυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου