Πόσο σε θέλω

Έχω συνέχεια ερωτήσεις και καθόλου απαντήσεις.

Αναρωτιέμαι τελικά τι είναι πιο σημαντικό. Να είσαι σε μια σχέση με κάποιον που θες πολύ και δεν σε νοιάζει τι θα σου ξημερώσει, αν θα σε καταδυναστεύσει και αν θα σε προδώσει ή να είσαι με κάποιον που ξέρεις ότι σε θέλει περισσότερο από όσο τον θες? Κάποιον που ξέρεις ότι θα σε προσέχει σαν τα μάτια του, δεν θα σε στεναχωρέσει ποτέ αλλά στοιχηματίζεις ότι θα έρθει η ώρα που θα τον στεναχωρέσεις εσύ?

Η ανάγκη που έχουν μερικοί άνθρωποι να προστατεύουν με νύχια και με δόντια την ασφάλεια τους είναι και αυτή που τους στοιχίζει την πιθανότητα της over-the-top ευτυχίας. Από την άλλη μπορεί να είναι καλύτερο αυτό από το να βλέπεις να περνάνε ο καιρός και στο τέλος να μετανιώνεις για όσο προσπάθησες.

Είχα μια φίλη που πάντα επέλεγε σύντροφο με το κριτήριο να είναι πολύ πιο άσχημος από αυτήν και να την θέλει τρελά. Εκείνη ήταν με όλους χλιαρή και θυμάμαι ότι μου περιέγραφε τις προσωπικές τους στιγμές σχεδόν με απέχθεια. Ήμουν πολύ μικρή για να εξηγήσω τις πράξεις της, αλλά καταλάβαινα ότι φοβόταν κάτι. Επειδή ήταν πολύ ερωτευμένη με έναν φίλο του αδερφού της πίστευα ότι απλά περίμενε αυτόν και δεν ήθελε να δώσει ευκαιρία σε κάποιον που θα μπορούσε να πάρει τη θέση του στην καρδιά της. Μα πόσο κουτά ρομαντική είμαι?

Στο δρόμο της φίλης μου βρέθηκαν τελικά δύο πολύ δυνατοί έρωτες. Και οι δύο ήταν πολύ ωραία παιδιά, αλλά όσο ήταν μαζί τους δεν την αναγνώριζα. Είχε χάσει τον έλεγχο, δεν ήταν ήρεμη και δεν κοιμόταν τα βράδια. Τότε κατάλαβα ότι τόσα χρόνια οι επιλογές τις ήταν συνειδητές. Δεν υπήρχε χώρος στη ζωή της για δυνατούς έρωτες γιατί ποτέ δεν μεταφράζονταν σε ευτυχία. Της προκαλούσαν άγχος, νεύρα και δυστυχία και είχε τη δύναμη και την εξυπνάδα να έχει τον έλεγχο της ζωής της. Τελικά η φίλη έχει αυτή τη στιγμή τη ζωή που φανταζόταν από μικρή. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για όσους από την παρέα μου έχουν επιλέξει να ταλαιπωρούνται.

Πως μπορείς όμως να συμβιβάζεσαι ? Θα μου πεις η δύναμη της συνήθειας είναι πολύ δυνατή και εάν είσαι ήρεμος και περνάς απλά καλά μπορεί να είναι αρκετό in the long run. Μάλλον αυτό είναι καλύτερο από το να είσαι με κάποιον που ξέρει πόσο επιρροή έχει πάνω σου και την εκμεταλλεύεται. Μια άλλη soul mate μου ήταν σε μια σχέση πριν μερικά χρόνια που δεν πέρναγε καλά και το παραδεχόταν σε όλες τις συζητήσεις. Παρόλα αυτά έμενε μαζί του γιατί ένιωθε ασφάλεια και τις προσέφερε την αγάπη που χρειαζόταν. Ξύπνησε μια μέρα και κατάλαβε ότι δεν ήταν ευτυχισμένη και παρόλα αυτά τις πήρε παραπάνω από 6 μήνες να χωρίσει γιατί αγάπαγε πολύ το παιδί που ήταν μαζί για 4 χρόνια. Τότε μου φαινόταν αδιανόητο που έμεινε τόσο καιρό σε μια συμβατική κατάσταση, αλλά σήμερα που φαίνεται απολύτως λογικό. Μου στέρεψε ο ρομαντισμός? Αποκλείεται, εγώ είμαι ροζ απλά μας τελείωσε το μελάνι και περιμένω την επόμενη παραγγελία.

Στην επόμενη σχέση της ερωτεύτηκε άνευ όρων και παρέδωσε τα όπλα και τους ενδοιασμούς. Στο τέλος έφαγε τα μούτρα της γιατί δεν υπάρχει άντρας που να καταλάβει ότι έχει τέτοια δύναμη σε μια γυναίκα και να μην την εκμεταλλευτεί. Περιττό να σας πω ότι αναπολεί την προηγούμενη σχέση της και αναρωτιέται πόσο θα είχε βουλιάξει στην βαρεμάρα εάν την είχε κρατήσει αλλά πόσο ασφαλής θα ένιωθε από την άλλη.    

Αυτό και εάν δεν είναι μοίρα αλλά κακομοίρα. Τι πρέπει να κάνει κανείς για να είναι ευτυχισμένος? Go with the flow? Η να ξέρει τι θέλει και να το ακολουθεί no matter what, ακόμα και εάν αυτό σημαίνει να συμβιβάζεται με τα λίγα?

Πολλές οι ερωτήσεις Κωνσταντίνε μου.