bright side of life

Ο εγκέφαλος λειτουργεί με ένα τρελά πολύπλοκο τρόπο. Δεν μπορώ να σας το αναλύσω επιστημονικά, οι γνώσεις που περιορίζονται σε ότι λέει ο Mc Dreamy στο Greys’ Anatomy. Βασικά δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Όταν ήμουν μικρή με εντυπωσίαζε το reason why για όσα έβλεπα γύρω μου, τώρα με ενδιαφέρει μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Για να είμαι ειλικρινής επειδή δεν θυμάμαι τίποτα από όσα έμαθα στο σχολείο (πέρα από κάποιες αχνές αναμνήσεις που δεν μου είναι χρήσιμες στα debate με τον Μεσίτη των επιτυχιών) αποφάσισα να το παίζω αδιάφορη, και μετά αυτό εξελίχθηκε σε πεποίθηση. Τζάμπα πετσόκοβα τις συκωταριές στα απογευματινά labs του IB.

Λέγοντας λοιπόν για το end result, ο εγκέφαλός λειτουργεί με δεδομένα. Τουλάχιστον ο δικός μου. Περίπου όπως ένα computer. Για παράδειγμα, γνωρίζω ένα τύπο, αυτόματα φτιάχνω ένα PowerPoint για αυτόν -στο μυαλό μου δεν είμαι καμία τρελή, απλά γράφω με παρομοιώσεις-, το κάνω save στο σκληρό μου. Όσο περνάνε οι μέρες προσθέτω στοιχεία και κάνω save as. Συνηθίζω να βλέπω καθημερινά το αρχείο στο desktop του υπολογιστή μου. Το background του είναι απλό μέχρι που μπαίνει λοιπόν το συναίσθημα και το εμπλουτίζει με περιττές γραμματοσειρές και backgrounds. Κλασικές γυναικείες βλακείες. Ωραία τα λέω...

Κάνω λοιπόν view slideshow, και οι παρευρισκόμενοι στην παρουσίαση ξενερώνουν. Λογικό με αυτόν που πήγα και έμπλεξα. Κάνουν σχόλια, αλλάζουν τα δεδομένα μπαίνουν νέες πληροφορίες που δεν τις είχα υπολογίσει. Μαζεύονται και άσχετοι στην αίθουσα που έχουν άποψη χωρίς να τους τη ζητήσει κανείς. Ακούω χωρίς να κρατάω σημειώσεις μέχρι που κάποια στιγμή, μου φέρνουν το πληκτρολόγιο στο κεφάλι. Ξυπνάω απότομα. Κολλάει το PowerPoint, program is not responding, end now. Η οθόνη κλείνει.

Πατάς restart και το αρχείο έχει χαθεί. Send report to Microsoft? Αααα δεν υπάρχει λόγος, το αρχείο αυτό δεν έπρεπε να είναι εκεί από την αρχή.  

Το αποτέλεσμα είναι ένα κενό desktop.  

Κενό ? Says who?

Suck it, εγώ desktop background θα βάλω τις κουμπάρες μου και την soon-to-be βαφτιστήρα μου.

Υπάρχουν στιγμές σε αυτή τη ζωή που σου ανακοινώνει κάποιος ένα νέο και σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο βλάκας που κάθεσαι και σκας με χαζομάρες. Αυτό έγινε και χθες, που μετά από χρόνια φιλίας μου ανακοινώθηκε ότι θα γίνουμε οικογένεια οι 5 φίλες. Δεν  έχω αποφασίσει ακόμα τα ψευδώνυμα τους οπότε θα αρκεστώ στο 5 φίλες. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ενώ ήμουν μουδιασμένη γιατί δεν ήξερα με τι κουράγιο θα τους πω τα νέα μου –γιατί δυστυχώς καμία τους δεν μου «χαρίζει» κάστανα, πάντα μου τα λένε έξω από τα δόντια- ένιωσα τέτοια χαρά λες και μου κάνανε το πιο σημαντικό δώρο ever. Ή μάλλον λες και κέρδισα το τζόκερ –για να είμαι και επίκαιρη-. Νομίζω ότι το κοριτσάκι μας θα είναι το πιο τυχερό γιατί εκτός από τους πιο cool γονείς, τον πιο τρομερό αδερφό και 2 θεότρελες θείες, μόλις απέκτησε και 4 τόσο διαφορετικές μεταξύ τους νονές που για μια ζωή θα της δίνουν ότι καλύτερο μπορούν. Που θα πάει???? Θα παίρνει πάντα τη σωστή απόφαση αυτό το κορίτσι μετά από τις ατελείωτες συζητήσεις που θα κάνουμε. Άμοιρε πατέρα τι έχεις να τραβήξεις στην εφηβεία αυτού του κοριτσιού με τις συμβουλές που θα της δίνουμε. Changed your mind? Τώρα είναι πολύ αργά (I’m quoting now)

Έχοντας ξεχάσει τα προβλήματα (που δεν είναι πια δικά μου αλλά anyway) πήγα με τις 2 κουμπάρες –πια- για ένα ποτό μετά την ανακοίνωση και έπεσα πάνω στον τύπο που κάνει το επάγγελμα που θέλουν όλες οι μαμάδες. Είναι ο νόμος του Merfy είμαι σίγουρη.

Μαυρισμένος από το τελευταίο του ταξίδι, και με τι σιγουριά του bon viveur όταν τον ρώτησα που ήταν μου απάντησε στη Λούτσα !! Τύπου reverse psychology humour. Ανυπομονούσε να μου δείξει τις φωτογραφίες που είχε στο κινητό του από τα αξιοθέατα. Βέβαια σε όλες ήταν αυτός και οι μεθυσμένοι φίλοι του μέσα σε λιμουζίνες και καζίνο. Αισθανόμουνα σαν να είχα απέναντι μου ένα τελειόφοιτο λυκείου που περίμενε να μου δείξει τις φωτογραφίες από την πενταήμερη για να καταλάβω πόσο grownup και μάγκας είναι. Η Γίνητσε μου είπε ότι τουλάχιστον μπορεί να μας λέει όλα αυτά αλλά δεν προσβάλλεται με τις απαντήσεις που του δίνουμε. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι έχει χιούμορ ή απλά δεν καταλαβαίνει προσθέτω εγώ γιατί έχει τέτοια έπαρση να πει όσα έχει προγραμματίσει να πει που δεν ακούει καν τα καυστικά μας σχόλια.

Μετά από μισή ώρα προσπάθειας να κρατήσει το ενδιαφέρον μας, παραδίδει τα όπλα και προχωράει στα επόμενα θύματα του. Πριν το κάνει αυτό μου ξανανοίγει κουβέντα για το ότι είναι ιδεαλιστής. Δεν ακούω και καλά επειδή έχει δυνατή μουσική (ή γιατί έχω πιει λίγο παραπάνω). Του λέω ότι αυτό είναι το πρόβλημα μου μαζί του, με ρωτάει λοιπόν εάν εγώ είμαι ρεαλίστρια, γνέφω καταφατικά και μου λέει ενθουσιασμένος ότι ταιριάζουμε! Και απαντάω χωρίς να το έχω σκεφτεί ότι εγώ ψάχνω κάποιον ρεαλιστή για να μεταλλαχθώ εγώ στο ανάποδο. 
Ο τύπος ή θα με έχει περάσει για ufo ή για τρομερά σοφιστικέ γκόμενα που πατάει γερά στα πόδια της και ξέρει τι θέλει.

Μήπως ξέρω τι θέλω και δεν το έχω καταλάβει?