Γενέθλια

Από μικρή τα γενέθλια μου ήταν η μέρα που περίμενα όλο το χρόνο. 

Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη τρέλα με τα Χριστούγεννα οπότε η πιο σημαντική ημέρα για εμένα ήταν πάντα τέλος Ιουλίου. 

To be exact, οι εορτασμοί ξεκίναγαν μια εβδομάδα πριν, στα γενέθλια του μεγάλου αδερφού μου. Επειδή θεωρούσα ότι είχαν φτάσει και τα δικά μου, επέμενα να σβήνω τούρτα μαζί του. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ήταν κάποιος άλλος το επίκεντρο του ενδιαφέροντος λίγες μόνο μέρες before my big day! Έκανα λίστες με δώρα, προετοιμασία για το πως θα είναι η τούρτα μου και έγραφα αμέτρητες κασέτες για το party (που θα έπαιζαν στο κίτρινο διπλό κασετόφωνο που μου έχει σημαδέψει τη ζωή). 

Τα τελευταία χρόνια η ημέρα των γενεθλίων μου έχει εξελιχθεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Αρχικά τα δώρα δεν είναι το νούμερο ένα στη λίστα μου, όχι ότι δεν είναι σημαντικά αλλά πια έχω γίνει τόσο περίεργη που πολύ δύσκολα με ικανοποιεί πραγματικά κάτι. Το έχω φιλοσοφήσει. Είναι για εμένα η αρχή του χρόνου, my day of resolutions. Ή καλύτερα η μέρα των ευχών. 

Είναι πάντα ένα deadline και ένα test. Deadline για ιστορίες που έχουν κάνει τον κύκλο τους και test για τον ίδιο μου τον εαυτό.

Σβήνω τα κεράκια, κοιτάω γύρω μου και εύχομαι πάντα να περάσω όλο τον χρόνο έτσι όπως περνάω εκείνη την ημέρα. Να είμαι με ανθρώπους που αγαπάω και με αγαπάνε. Να είμαι ανέμελη. Μπορεί να μην πιάνει πάντα αλλά βασικό συστατικό είναι να μην έχεις παρεμβολές. Από εδώ και πέρα θα πιάνει σίγουρα. 

Μπαίνω λοιπόν στη διαδικασία μήνες πριν να σκεφτώ πως θέλω να είναι αυτή η μέρα. Δίπλα σε ποιους θέλω να σβήσω τα κεράκια μου, με ποιους να πιω μέχρι να σταματήσω να θυμάμαι, με ποιους θέλω να πέσω 3-4 φορές στην πισίνα μέχρι να μην μου έχουν μείνει στεγνά ρούχα. 

Εδώ και τουλάχιστον 5 χρόνια οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν αλλάξει. Έχουν προστεθεί αρκετοί, έχουν αφαιρεθεί λίγοι και έχουν υπάρξει περιστασιακοί που ζήλεψαν τις φωτογραφίες στο facebook και θεώρησαν ότι μπορούν να έρθουν και να “κλέψουν” λίγο από την αυθεντικότητα  και τον αυθορμητισμό των φίλων μου χωρίς όμως να τα καταφέρουν (για αυτό και δεν ξαναήρθαν). Σταμάτα το blog αυτό δεν είναι bitter. 

Στεναχωριέμαι για αυτούς που βλέπουν τα γενέθλια τους απλά σαν ακόμα μια μέρα του χρόνου.

Εγώ θέλω να βάζω στόχους, να ξεχνάω όσους με στεναχώρησαν, να κάνω μια νέα αρχή -κάθε χρόνο. 

Έτσι εύχομαι να βλέπεις και εσύ τα γενέθλια σου, να χαμογελάς και να κάνεις νέα αρχή κάθε φορά. 

Happy b-day!