Λοιπόν long time no read χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Απλά κάπου σκάλωσα.
Είναι τρομερό τι μπορεί να δημιουργήσει το anticipation στη λειτουργιά ενός εγκεφάλου. Μάλλον δημιουργεί δυσλειτουργία.
Ενώ είχα εκατομμύρια πράγματα να γράψω (σαν φυτό τα είχα σημειώσει στο κόκκινο Moleskine μου) αλλά τα έβρισκα λίγο ανούσια. Άλλαξα γνώμη και θα τα βάλω όλα μαζεμένα.
Το Wired παρότι πολλοί το θεωρούν a boy’s magazine το βρίσκω ότι πιο ενδιαφέρον κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή και ok παραδέχομαι ότι δεν καταλαβαίνω όλα όσα γράφει (ειδικά μερικά άρθρα που είναι hardcore technological) αλλά εάν έχεις έστω λίγο ελεύθερο χρόνο αξίζει να το παίρνεις κάθε μήνα. Δες το και εντελώς ψυχρά, ακόμα και εάν δεν το βρίσκεις καθόλου συναρπαστικό, τουλάχιστον θα έχεις 2-3 clever facts για να πεις και κάτι διαφορετικό με την παρέα σου.
Στο τεύχος του προηγούμενου μήνα –το οποίο ξεκοκάλισα- βρήκα ένα mini άρθρο με συμβουλές για το πως να κάνεις τους άλλους να σε παρακολουθούν σε μια συζήτηση ή ένα meeting -εάν δεν πιάσει ο υπνωτισμός δηλαδή-. Ο τίτλος του στα αγγλικά εννοείται ότι βγάζει περισσότερο νόημα (δεν κάνω εγώ για μεταφράσεις): “How to influence people or at least make them listen”.
- Διαπραγματεύσου κατά τη διάρκεια ενός γεύματος. Η διάθεση του συνομιλητή σου όχι μόνο ανεβαίνει με την κατανάλωση του φαγητού αλλά υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι είναι πολύ πιο πιθανόν να συμφωνήσει κάποιος κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, με αυτόν που του προσφέρει το φαγητό (άρα πρέπει να ξηλωθείς). Προσοχή η διάθεση αυτή αλλάζει πολύ γρήγορα μετά το τέλος του γεύματος –ανάμεσα στις μπουκιές πρέπει να πέσουν οι υπογραφές-.
- Εάν αποφασίσεις να τα πεις με τον συνομιλητή σου απλά με τη συνοδεία ενός καφέ, έχεις πάλι αρκετές πιθανότητες να συμφωνήσετε μιας και συγκεκριμένες ποσότητες καφεΐνης αυξάνουν την συστηματική ανάλυση των επιχειρημάτων σου. Αποτέλεσμα? Θα δώσετε τα χέρια.
- Όταν μπαίνεις σε ένα meeting room τρέχα να κάτσεις στη μέση της αίθουσας. Έτσι καταλαμβάνεις την «center-stage» θέση και διευκολύνεις αυτούς που σε παρακολουθούν να αναλύσουν τα όσα τους λες. Για να το πω απλά –πάντα σύμφωνα με έρευνες- οι συνομιλητές σου είναι πολύ πιο πιθανό να δώσουν περισσότερη σημασία σε όσα λες εσύ παρά σε κάποιον –ίσως και πιο έξυπνο- που κάθεται στην άκρη της αίθουσας.
- Το τέταρτο point, παρότι δεν το πιστεύω στη θεωρία νομίζω ότι είναι κάτι που ήδη κάνουμε όλοι σε ραντεβού. Χρησιμοποίησε, λέει, κολακείες για πράγματα που είναι προφανή ακόμα και εάν είναι ξεκάθαρο ότι έχεις κάποιο απώτερο σκοπό. Ακόμα και εάν σε δεύτερο επίπεδο «στραβώσει» ο συνομιλητής σου, το πρώτο συναίσθημα ευχαρίστησης που θα του δώσει το κομπλιμέντο σου είναι αυτό που θα μείνει στο υποσυνείδητο.
- Τελευταίο στο άρθρο είναι κάτι απλό (που μπορεί να σε κοιτάνε οι άλλοι με μισό μάτι όταν το κάνεις αλλά whatever). Επανέλαβε τον εαυτό σου αρκετές φορές. Οι άνθρωποι τείνουν να προτιμούν τις πιο οικίες απόψεις. Όχι δεν είναι χαζοί, απλά όταν αναγνωρίζει κάτι το υποσυνείδητο τους ως οικείο δεν ξεχωρίζει εάν το έχει ακούσει για πρώτη φορά πριν μια ώρα ακόμα και εάν αυτή η άποψη έρχεται από έναν και μόνο ομιλητή.
Κλείνω όπως και ο δημοσιογράφος του Wired.
Σου άρεσε αυτό που διάβασες.
Σου άρεσε αυτό που διάβασες.
Σου άρεσε αυτό που διάβασες.
Σου άρεσε αυτό που διάβασες.
Σου άρεσε αυτό που διάβασες.
εμενα παντως με επεισες.
ΑπάντησηΔιαγραφή